Ruim tien jaar werkte ik voor Defensie. Na drie uitzendingen naar Afghanistan kwam ik erachter dat ik na het uittrekken van mijn camouflagepak mezelf was kwijtgeraakt.
Als achttienjarige was ik bij Defensie op mijn plek ‘ik wilde avontuur en reizen’. Tien jaar lang was ik soldaat, zo kende ik mezelf en zo kende anderen mij. Tijdens mijn missies waren mentale problemen nog niet aan de orde. Ik leerde als militair wel dat ‘echte mannen’ niet over problemen praten. Een ongezonde manier om met ongezonde dingen om te gaan sloop erin.
Nadat ik de dienst uit ging heb ik al mijn bezittingen verkocht en ben ik naar Australië vertrokken. De eerste jaren had ik voldoende afleiding. Op een gegeven moment sloeg, Murphy’s law ‘als iets mis kan gaan, dan gaat mis’, toe.
Ik voelde mij niets, een niemand aan de andere kant van de wereld en ik gleed in een diepe depressie. Ik stond boven op een klif, begrijpende waarom je zou kunnen springen.
Het moment dat mijn perspectief begon te veranderen was toen ik ging lopen, ‘ik was buiten, maar voelde me niet helemaal alleen’. De doelen die ik stelde werden mijn persoonlijke missies. Het opzoeken van mijn mentale en fysieke limiet, door extreme blootvoetse wandelingen was een behoorlijke stap uit mijn comfortzone.
Eigenlijk had ik een hekel aan lange afstandswandelingen en zag het bij Defensie altijd als een ‘moetje’. Ik begon zonder verwachtingen aan mijn recordpoging om geld in te zamelen en aandacht te vragen voor de mentale gezondheid van de man. Op Instagram ben ik te volgen onder ‘The Barefoot Dutchman’ en tijdens de tocht kwamen mensen een stuk meelopen. Omdat ik geen therapeut of iets dergelijks ben, durfden velen hun verhaal te delen.
In Australië heb ik op mijn blote voeten 3019 kilometer gelopen (van Cairns naar Sydney) en daarmee een nieuw Guinness World Record neergezet.
Helaas werd mijn visum niet verlengt en moest ik terugkeren naar Nederland. In Amsterdam geef ik nu adem workshops, werk als spreker en ga ik door met de missie waarin ik geloof: het aandacht vragen voor mentale gezondheid en te laten zien dat onze lichaam en geest sterker zijn dan dat wij onszelf vaak doen laten geloven.