In 2006 startte ik met de luitenantsopleiding aan de Koninklijke Militaire Academie. Later in de opleiding merkte ik dat één van de belangrijkste onderdelen, het leidinggeven, mij niet echt lag. Ik heb toen de keuze gemaakt om buiten defensie aan de slag te gaan als fysiotherapeut en verbinding te houden met defensie als reservist bij de Nationale Reserve.
Na enige tijd zag ik een specialistenfunctie als militair fysiotherapeut. Vanuit de Nationale Reserve besloot ik om te solliciteren en ging ik weer fulltime de dienst in. Ik ben twee keer uitgezonden, beide keren naar Afghanistan. Als fysiotherapeut werkte ik in ziekenhuizen en zag patiënten van allerlei verschillende nationaliteiten.
Het was interessant om gesprekken te hebben met al deze verschillende mensen. Om de lokale bevolking te mogen helpen was erg bijzonder. Zeker die keren dat ik Afghaanse vrouwen mocht behandelen; dit was wellicht de eerste keer dat ze een westerling zo dichtbij toelieten. Achteraf was dit één van mijn mooiste ervaringen.
In totaal heb ik tien jaar gewerkt in deze functie. Ik heb voornamelijk positieve herinneringen aan de uitzendingen. Het is een soort snelkookpan van levenslessen, het heeft mij bijvoorbeeld meer vertrouwen gegeven in mijn eigen kunnen.
Nu werk ik als burger bij defensie in de rol van HR adviseur en volg ik een HBO opleiding HRM. Hiermee zou ik eventueel terug het uniform aan kunnen doen. De vrijheid die een burgerfunctie biedt is nu ook wel prettig, geen verplichte sportlessen of andere militaire verplichtingen.