Het leger heeft mij altijd aangetrokken. Als kind verzamelde ik al kogelhulzen als er een schietoefening was geweest. Toen ik wat ouder werd ging mijn broer richting de Koninklijke Militaire Academie (KMA) en begon ik ook te kijken naar mogelijkheden in het leger.
Het was 2014 en door bezuinigingen was er een banenstop. Ik ben de beveiliging in gegaan en toen dat niet echt beviel gestart bij een supermarktketen waar ik eerder ook had gewerkt. In de supermarkt kreeg ik een vast contract en een leidinggevende functie. Toen er weer vacatures bij de Landmacht waren, twijfelde ik om te solliciteren omdat ik had gezien dat bij nieuwe bezuinigingen je ook weer zonder baan kon komen te zitten.
Mijn broer stelde voor om eens bij de Nationale Reserve te kijken. Zo had ik de zekerheid van een baan gecombineerd met defensie. Na een voorlichtingsavond melde ik mij aan. Na de algemeen militaire opleiding, ben ik bij het peloton gestart.
Een aantal jaar verder kreeg ik via mijn groepscommandant de vraag of ik beschikbaar zou zijn voor een uitzending naar Jordanië. Het ging om bewaking- en beveiligingsopdrachten bij de Luchtmacht. Toen ik aangaf te kunnen was het al snel daarna “echt” en stond ik drie maanden later in Jordanië.
Het was een groot contrast “ons” westerse leven versus het lokale leven, als je zag hoe arm de bevolking het had. Je neemt mee hoe goed we het eigenlijk hebben.
Terug in Nederland had ik eerst uitscheppingsverlof, in deze periode heb ik nagedacht over welke richting ik graag op zou willen. Ik heb toen alsnog de overstap gemaakt naar ‘beroeps’ en werk nu als onderofficier-instructeur.